Warunki skorzystania ze zwolnienia dokumentacyjnego dla transakcji zawieranych z wykorzystaniem regulacji safe harbour

W ostatnich latach sporządzanie dokumentacji cen transferowych stało się jednym z kluczowych elementów, z którymi muszą mierzyć się podmioty powiązane, aby sprostać coraz bardziej restrykcyjnym regulacjom prawnym. W celu ułatwienia przedsiębiorcom wypełniania tych obowiązków, od 1 stycznia 2019 roku wprowadzono możliwość korzystania z uproszczeń, takich jak tzw. „bezpieczna przystań” (ang. safe harbour).

Czym jest safe harbour?

Regulacje typu safe harbour umożliwiają przedsiębiorcom korzystanie z uproszczonych zasad ustalania cen transferowych w określonych transakcjach między podmiotami powiązanymi. Głównym celem tych przepisów jest redukcja obciążeń administracyjnych oraz zmniejszenie ryzyka zakwestionowania cen przez organy podatkowe, co zapewnia większe bezpieczeństwo podatkowe dla przedsiębiorców.

Na mocy art. 11g Ustawy o CIT oraz art. 23s Ustawy o PIT, podatnicy mogą, pod spełnieniem określonych warunków, zostać zwolnieni z obowiązku sporządzania pełnej dokumentacji cen transferowych. Ustawodawca umożliwił korzystanie z safe harbour w dwóch rodzajach transakcji: w usługach o niskiej wartości dodanej oraz w wybranych transakcjach finansowych, takich jak pożyczki, kredyty czy emisje obligacji.

Warunki skorzystania z safe harbour w usługach o niskiej wartości dodanej

Usługi o niskiej wartości dodanej to rutynowe, powtarzalne i nieskomplikowane transakcje wspierające działalność gospodarczą, które nie stanowią jej głównego przedmiotu (ang. core business). Wartość takich usług świadczonych przez usługodawcę na rzecz podmiotów niepowiązanych nie powinna przekroczyć 2% wartości tych samych usług świadczonych na rzecz podmiotów powiązanych i niepowiązanych. Do tej kategorii zalicza się m.in. usługi finansowe, prawne, podatkowe oraz administracyjno-biurowe.

Aby skorzystać z uproszczenia, należy spełnić następujące warunki:

• Narzut na kosztach tych usług został ustalony metodą rozsądnej marży lub marży transakcyjnej netto i wynosi:
  • Nie więcej niż 5% kosztów – w przypadku nabycia usług,
  • Nie mniej niż 5% kosztów – w przypadku świadczenia usług.
• Usługodawca nie ma siedziby ani zarządu w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
• Usługobiorca posiada kalkulację obejmującą rodzaj i wysokość kosztów uwzględnionych w kalkulacji oraz sposób zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych.

Warunki safe harbour w transakcjach finansowych

Regulacje safe harbour można zastosować w przypadku transakcji finansowych, jeśli oprocentowanie w momencie zawarcia umowy jest określone na podstawie odpowiedniej stopy bazowej i marży wskazanych w obwieszczeniu ministra finansów obowiązującym na dzień zawarcia umowy. Dodatkowo muszą być spełnione następujące warunki:

• Nie przewidziano wypłaty innych opłat poza odsetkami, takich jak prowizje lub premie.
• Pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat.
• Łączna wartość zobowiązań lub należności z tytułu pożyczek z podmiotami powiązanymi nie przekracza 20 000 000 zł.
• Pożyczkodawca nie ma siedziby ani zarządu w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (tzw. raj podatkowy).

W poniższej tabeli przedstawiono zmiany w wysokości marż obowiązujących dla transakcji między podmiotami powiązanymi w 2024 roku w porównaniu do 2023 roku, zgodnie z obwieszczeniami Ministra Finansów.

Jeśli bazowa stopa procentowa jest ujemna, marża stanowi sumę wartości bezwzględnej tej stopy i wartości określonej w tabeli.

Raportowanie MDR dla transakcji korzystających z safe harbour

Korzystanie z regulacji safe harbour w przypadku transakcji finansowych wiąże się z obowiązkiem raportowania schematów podatkowych MDR (ang. Mandatory Disclosure Rules). Safe harbour dla transakcji finansowych jest krajowym uproszczeniem, co kwalifikuje jego zastosowanie jako schemat podatkowy podlegający raportowaniu. W związku z tym każda umowa pożyczki, kredytu lub emisji obligacji zawarta z podmiotem powiązanym spełniająca warunki z art. 11g ustawy o CIT lub art. 23s ustawy o PIT stanowi schemat podatkowy, nawet jeśli wartość transakcji nie przekracza progu dokumentacyjnego.

Warto jednak zauważyć, że korzystanie z safe harbour w przypadku usług o niskiej wartości dodanej nie podlega obowiązkowi raportowania, ponieważ wynika bezpośrednio z Wytycznych OECD i jest stosowane również w innych krajach.

Podsumowanie

Zwolnienie dokumentacyjne wynikające z regulacji safe harbour oferuje przedsiębiorcom szereg korzyści, takich jak ochrona przed zakwestionowaniem cen transferowych przez organy podatkowe, co przekłada się na większe bezpieczeństwo podatkowe. Uproszczenia te pozwalają również na oszczędność czasu i zasobów, co umożliwia koncentrację na kluczowych aspektach działalności gospodarczej.

Warto pamiętać, że zastosowanie uproszczeń typu safe harbour jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem. Decyzja o ich wykorzystaniu powinna być podjęta z uwzględnieniem specyfiki działalności oraz potencjalnych korzyści i ryzyk. W przypadku usług o niskiej wartości dodanej należy również zadbać o odpowiednią dokumentację potwierdzającą spełnienie warunków.

Jeśli masz wątpliwości lub potrzebujesz wsparcia, skontaktuj się z nami. Nasz zespół ekspertów jest gotowy, aby pomóc Ci w optymalnym wykorzystaniu regulacji safe harbour i zapewnieniu pełnej zgodności z przepisami.